Okuyanus Yayınları

Emily Austin – Haz İçin Yaşamak (2025)

Emily Austin bu kitabında, Epikürcü felsefeyi günümüz yaşamına uyarlayarak haz kavramını yanlış anlaşılan yüzeysellikten kurtarıyor ve onu bilinçli, dengeli bir yaşam pratiği olarak ele alıyor. Kitap, hazza ulaşmanın aşırılık değil ölçülülük gerektirdiğini, gerçek mutluluğun sade keyiflerde ve zihinsel dinginlikte şekillendiğini anlatıyor.

Austin, Epikür’ün öğretilerinden yola çıkarak korku, kaygı ve sosyal baskıların bireyi hazdan uzaklaştırdığını gösteriyor ve arzuyu yöneten dürtülerin fark edilmesi gerektiğini vurguluyor. Bedensel zevklerin geçiciliği karşısında zihinsel huzurun kalıcılığı ön plana çıkıyor ve okur, tatmin duygusunun dış rekabetten değil iç dengeden doğduğunu seziyor.

‘Haz İçin Yaşamak: Epikürcü Bir Yaşam Rehberi’ (‘Living for Pleasure: An Epicurean Guide to Life’), modern tüketim kültürünü eleştiriyor ve mutluluğun sürekli daha fazlasını aramakla değil, yeterlilik bilinci geliştirmekle mümkün olduğunu savunuyor. Günlük küçük ritüeller, dostluk, düşünsel özgürlük ve doğayla temas, haz dolu bir yaşamın temel bileşenleri olarak yeniden anlam kazanıyor.

Austin, Epikürcülüğü edilgen bir keyif anlayışı yerine bilinçli seçimlere dayanan etik bir duruş olarak yorumluyor ve bireyin kendi yaşam temposunu kurmasını teşvik ediyor. Böylece okur, haz merkezli ama sorumlulukla örülü bir yaşam perspektifi geliştiriyor ve varoluşunu daha berrak bir farkındalıkla deneyimliyor.

Yazar, hangi arzuların doğal ve gerekli olduğunu, hangilerinin ise huzursuzluk yarattığını ayırt etmeye çağırıyor ve bu ayrımın bireysel özgürlüğü nasıl güçlendirdiğini açıklıyor. Okur, kendi haz anlayışını sorgularken suçluluk ve utanç yerine şefkatli bir bilinç geliştirmeyi öğreniyor ve yaşamdan alınan keyfin nicelikten çok nitelikle ölçüldüğünü kavrıyor.

Bu rehber, haz ile bilgelik arasındaki dengeyi görünür kılıyor ve insanın kendine karşı daha sakin, daha dürüst bir ilişki kurmasını sağlıyor. Okur, yaşamını acele değil bilinçle yönlendiriyor.

Künye: Emily Austin – Haz İçin Yaşamak: Epikürcü Bir Yaşam Rehberi, çeviren: Elif Kayurtar, Okuyanus Yayınları, felsefe, 352 sayfa, 2025

Matthew Maxwell – Hamamböceğine Dokunmak (2025)

Matthew Maxwell’in bu çalışması, felsefi ve kişisel bir alegori üzerinden yaşamın kaçınılmaz sıkıntılarıyla baş etmenin yollarını araştırıyor. Maxwell, basit ama rahatsız edici bir metafor olan hamamböceği üzerinden insanın hayattaki zorluklara, kaygılara ve travmalara verdiği tepkileri sorguluyor. Hamamböceği burada yalnızca tiksindirici bir böcek değil, kişinin karşılaşmak istemediği, bastırdığı ya da kaçtığı gerçekliklerin simgesi olarak ele alınıyor.

‘Hamamböceğine Dokunmak: Özgür Olduğunu Henüz Bilmeyenler İçin Bir Kitap’ (‘How to Hold a Cockroach’), kısa ve akıcı bir anlatımla bireyin korkularına yaklaşımının onun yaşam deneyimini nasıl biçimlendirdiğini gösteriyor. Maxwell, hamamböceği tutmanın aslında yaşamın kendisini tutmak anlamına geldiğini; yani kişi ne kadar dirense de hayatın olumsuzluklarını kabullenmeden bütünlüklü bir özgürlük ve huzur yaşanamayacağını savunuyor. Kaçmak yerine yüzleşmek, tiksinmek yerine anlamak, kontrol etmek yerine kabul etmek kitabın ana felsefi duruşunu oluşturuyor.

Yazar, kendi deneyimlerinden yola çıkarak okuru, “rahatsız edici olanla” kurulan ilişkinin dönüştürücü potansiyelini görmeye davet ediyor. Bu yaklaşım, mindfulness (farkındalık) ve stoacılıkla da benzeşen bir kabul felsefesi taşıyor. Maxwell, mutluluğun olumsuzlukların yokluğunda değil, onlarla birlikte yaşamayı öğrenmekte bulunduğunu vurguluyor.

‘Hamamböceğine Dokunmak’, modern yaşamın kaygıları, kişisel krizler ve insanın kırılganlığı karşısında basit bir mecaz üzerinden derin bir yolculuk sunuyor. Kitap, hem kişisel gelişim hem de felsefi düşünceyle ilgilenen okurlar için özgün bir rehber niteliği taşıyor.

Künye: Matthew Maxwell – Hamamböceğine Dokunmak: Özgür Olduğunu Henüz Bilmeyenler İçin Bir Kitap, çeviren: Şafak Kılıç, Okuyanus Yayınları, felsefe, 112 sayfa, 2025

Deborah Anna Luepnitz – Schopenhauer’in Kirpileri (2025)

Deborah Anna Luepnitz bu kitabında, Schopenhauer’in meşhur kirpi benzetmesinden yola çıkarak insan ilişkilerinin temel çelişkisini inceliyor. Kirpiler soğukta birbirine yaklaşmak zorunda kalıyor fakat dikenleri birbirini incitiyor. İnsan ilişkilerinde de yakınlık ihtiyacı ile incinme korkusu sürekli çatışıyor. Yazar, bu ikilemin modern psikoterapinin merkezinde yer aldığını ve bireylerin hem mahremiyete duydukları özlem hem de yaralanma kaygıları arasında denge kurmaya çalıştığını gösteriyor.

‘Schopenhauer’in Kirpileri: Beş Psikoterapi Öyküsü’ (‘Schopenhauer’s Porcupines: Intimacy and Its Dilemmas’), klinik deneyimlere ve psikodinamik kuramlara dayanarak yakınlığın neden bu kadar karmaşık olduğunu açıklıyor. Freud, Winnicott ve Lacan gibi düşünürlerden hareketle Luepnitz, sevgi ve bağımlılığın bireysel özgürlükle nasıl gerilim içine girdiğini tartışıyor. Yazar, özellikle aile, evlilik ve dostluk ilişkilerinde bu çelişkilerin nasıl ortaya çıktığını somut örneklerle aktarıyor. İnsanların birbirine hem ihtiyaç duyup hem de mesafe koymaya çalışmasının altında bilinçdışı süreçlerin, çocukluk deneyimlerinin ve savunma mekanizmalarının etkisi bulunduğunu vurguluyor.

Luepnitz ayrıca, terapötik ilişkinin bu ikilemleri yeniden üreten ama aynı zamanda çözümlemeye imkân tanıyan bir alan sunduğunu ileri sürüyor. Terapist ve danışan arasındaki bağ, kirpilerin birbirine yaklaşma çabasına benzer şekilde, hem güven hem de sınır ihtiyacını aynı anda barındırıyor. Yazar, psikoterapinin insanların hem sevilmeye hem de korunmaya dair arzularını uzlaştırmaya yardımcı olabileceğini öne çıkarıyor.

Sonuçta ‘Schopenhauer’in Kirpileri’, mahremiyet ve mesafe arasındaki kırılgan dengeyi anlamak için felsefe, psikanaliz ve klinik gözlemleri bir araya getiriyor. İnsan ilişkilerinin özündeki paradoksu görünür kılarak, yakınlığın hem kaçınılmaz hem de riskli bir deneyim olduğunu ortaya koyuyor.

Künye: Deborah Anna Luepnitz – Schopenhauer’in Kirpileri: Beş Psikoterapi Öyküsü, çeviren: Damla Atamer, Okuyanus Yayınları, psikanaliz, 328 sayfa, 2025

Jennifer Anna Gosetti-Ferencei – Var Olmak ve Dönüşmek (2025)

Jennifer Anna Gosetti-Ferencei’nin bu kitabı, felsefi bir derinlikle insan varoluşunu, değişim ve oluş süreçleri üzerinden inceliyor. Kitap, insanın yalnızca “olan” bir varlık değil, aynı zamanda sürekli olarak “olmaya doğru giden” bir varlık olduğunu savunuyor. Bu yaklaşım, insan yaşamını durağan bir özden ibaret görmeyip, zaman, deneyim, özgürlük ve yaratıcılık bağlamında dinamik bir süreç olarak yorumluyor.

Gosetti-Ferencei, varoluş felsefesinden fenomenolojiye, estetikten edebiyata uzanan geniş bir düşünsel çerçevede “oluş” kavramını tartışıyor. Heidegger, Merleau-Ponty, Kierkegaard, Nietzsche gibi düşünürlerin yanı sıra sanat ve edebiyattan örneklerle, insanın kimlik, özgürlük ve anlam arayışının sürekli bir dönüşüm içinde gerçekleştiğini gösteriyor. Ona göre yaşamın özü, kesin bir tamamlanmışlık değil, her zaman açığa çıkan yeni olanaklara yöneliştir.

‘Var Olmak ve Dönüşmek: Yaşama Varoluşçu Bir Yaklaşım’ (‘On Being and Becoming’), modern insanın deneyimlediği yabancılaşma, belirsizlik ve kırılganlık duygularını da bu bağlamda ele alıyor. Ancak bu kırılganlığın aynı zamanda bir yaratıcı potansiyel içerdiğini öne sürüyor. İnsan, kendi varoluşunu sorguladıkça ve sınırlarını fark ettikçe, yeni bir benlik ve anlam alanı kurma gücü buluyor.

‘Var Olmak ve Dönüşmek’, varoluşun akışkan doğasını kabul ederek, “kim olduğumuz” sorusuna “kim olmaya yöneliyoruz” perspektifinden yaklaşmayı öneriyor. Bu haliyle kitap, sadece felsefi bir inceleme değil, aynı zamanda insan yaşamına dair umut verici ve ufuk açıcı bir yorum sunuyor.

Künye: Jennifer Anna Gosetti-Ferencei – Var Olmak ve Dönüşmek: Yaşama Varoluşçu Bir Yaklaşım, çeviren: Elif Kayurtar, Okuyanus Yayınları, felsefe, 356 sayfa, 2025

Bret Lyon, Sheila Rubin – Utancı Sahiplenmek (2025)

Bret Lyon ve Sheila Rubin, Embracing Shame adlı kitaplarında utanç duygusunu yaşamın merkezine alan kapsamlı bir yaklaşım sunuyor. Utanç genellikle saklanmaya, bastırılmaya ya da reddedilmeye çalışılan bir duygu olarak görülüyor. Oysa yazarlar bu duygunun, doğru biçimde anlaşıldığında insanın kendisiyle ve çevresiyle kurduğu ilişkilerde dönüştürücü bir güç taşıdığını savunuyor.

‘Utancı Sahiplenmek’ (‘Embracing Shame’), utancın kökenlerini ve çocukluk deneyimlerinde nasıl şekillendiğini ele alıyor. Aile, okul ve toplum tarafından dayatılan beklentiler bireyin iç dünyasında kalıcı izler bırakıyor. Lyon ve Rubin, bu süreçte bedenin ve zihnin verdiği tepkileri açıklarken, utancın nasıl bir savunma mekanizmasına dönüştüğünü gösteriyor. Özellikle sessizlik, geri çekilme ve görünmez hale gelme davranışlarının utancın en yaygın dışavurumları arasında yer aldığını belirtiyorlar.

Yazarlar, utancın yalnızca olumsuz değil aynı zamanda iyileştirici bir potansiyel barındırdığını öne çıkarıyor. Utanç, bireyi başkalarının ihtiyaçlarını fark etmeye yönlendiriyor ve empatiyi besleyen bir kaynak haline geliyor. Bu noktada kitap, utançla başa çıkma yollarını değil, onunla barışmayı ve onu bir rehber gibi kullanmayı öneriyor.

Lyon ve Rubin, terapötik uygulamalardan somut örnekler sunarak okura yol gösteriyor. Beden farkındalığı, nefes çalışmaları ve güvenli paylaşım ortamları sayesinde utanç duygusunun dönüştürülebileceğini açıklıyorlar. Bu yöntemler, kişinin kendini olduğu gibi kabul etmesine ve ilişkilerinde daha açık bir iletişim kurmasına yardımcı oluyor.

Sonuç olarak bu kitap, utancı bir zayıflık olarak değil, insanı derinleştiren bir deneyim olarak görmeyi öneriyor. Kitap, kendi kırılganlıklarını kabullenmek isteyenler için iyi bir rehber.

Künye: Bret Lyon, Sheila Rubin – Utancı Sahiplenmek, çeviren: Ayşe Nalan Uysal, Okuyanus Yayınları, psikoloji, 280 sayfa, 2025

Patrick J. Casement – Hayattan Öğrenmek (2025)

Patrick J. Casement, yıllarca sürdürdüğü psikanalistlik deneyimini bu kez kendi hayat hikâyesi üzerinden anlatıyor. ‘Hayattan Öğrenmek’ (‘Learning From Our Life’), yalnızca bir terapistin düşünsel dönüşümünü değil, aynı zamanda sıradan bir insanın kırılganlıklar ve fark edişler içindeki içsel yolculuğunu gözler önüne seriyor. Casement, bireyin iç dünyasıyla kurduğu ilişkinin çocukluk deneyimlerinden ne kadar etkilendiğini gösteriyor. Kendi geçmişindeki yaraları dürüstlükle paylaşıyor ve okuyucuyu benzer keşiflere teşvik ediyor.

Kitap, bir yaşamın yalnızca yaşanmakla kalmadığını, dikkatle dinlenip içselleştirildiğinde dönüştürücü bir güce sahip olduğunu vurguluyor. Casement, hem analist hem de danışan kimliğini birlikte taşıdığı anlarda neler öğrendiğini aktarıyor. Özellikle bastırılmış anıların, fark edilmeden bugünkü seçimleri nasıl şekillendirdiğini örneklerle açıklıyor. Kendini tanımanın, dış dünyayı değil iç sesi dinleyerek mümkün olduğunu savunuyor.

Casement’in yaklaşımı, geçmişin izlerini geleceğe taşıyan köprüleri görünür kılıyor. Anılar ve duygular arasında kurduğu bağlantılar sayesinde hayatın kendisinden öğrenmenin mümkün olduğunu söylüyor. Bu süreçte zaman zaman acı veren yüzleşmeler yaşanıyor ancak bunlar bireysel olgunlaşmanın kapılarını aralıyor. ‘Hayattan Öğrenmek’, terapiye ilgi duyanlar kadar, kendi yaşam öyküsünü anlamlandırmak isteyen herkes için derinlikli bir kılavuz sunuyor. İçsel farkındalığın iyileştirici etkisini örnekliyor.

Künye: Patrick J. Casement – Hayattan Öğrenmek, çeviren: Anıl Can Sedef, Okuyanus Yayınları, psikanaliz, 332 sayfa, 2025

Gad Saad – Mutluluk Hakkında Acı Gerçek (2025)

Gad Saad’ın bu kitabı, mutluluğu yakalamanın bilimsel, felsefi ve kişisel yollarını sorguluyor. ‘Mutluluk Hakkında Acı Gerçek: İyi Yaşamın 8 Sırrı’ (‘The Saad Truth About Happiness: 8 Secrets for Leading the Good Life’) , mutluluğun sadece bireysel hislerden ibaret olmadığını, evrimsel psikoloji ve mantık temelli düşünceyle de şekillendiğini savunuyor. Kitap, hayatın anlamını bulmak ve tatmin edici bir yaşam sürmek isteyen okurlara sekiz temel ilke sunuyor.

Saad, mutluluğun biyolojik bir temele sahip olduğunu belirtiyor ve bireylerin doğal eğilimlerini bastırmak yerine onlarla uyumlu yaşamasının daha kalıcı bir tatmin sağladığını söylüyor. Özgürlük, bireysellik ve akıl yürütme gibi temel değerlerin, insanın içsel huzurunu beslediğini vurguluyor. Sosyal baskılara, siyasi dogmalara ya da duygusal manipülasyonlara karşı direnmenin, mutluluğun önündeki büyük engelleri kaldırdığını öne sürüyor.

Kitap boyunca Saad, mizahın, entelektüel dürüstlüğün, minnettarlığın ve cesaretin mutluluğa olan katkısını örneklerle açıklıyor. Gerçek bir yaşam memnuniyetinin, zorluklarla başa çıkma becerisini geliştirmekten ve yaşamla sahici bir ilişki kurmaktan geçtiğini ifade ediyor. Ayrıca kendini tanımanın, neyin peşinde koşulması gerektiğini anlamak açısından hayati bir adım olduğunu belirtiyor.

‘Mutluluk Hakkında Acı Gerçek’, popüler bilim ile kişisel gelişimi harmanlayan bir dille yazılmış. Okura sadece mutlu olmayı değil, nasıl daha bilinçli ve dirençli yaşanacağını da anlatıyor. Gad Saad, hem akademik donanımıyla hem de mizahi üslubuyla, mutluluğun evrensel değil, kişisel bir keşif olduğunu düşündürüyor.

Künye: Gad Saad – Mutluluk Hakkında Acı Gerçek: İyi Yaşamın 8 Sırrı, çeviren: Barış Tayfun, Okuyanus Yayınları, psikoloji, 296 sayfa, 2025

Astra Taylor – Tedirgin Yeni Dünya (2025)

Astra Taylor’un bu kitabı, modern dünyada artan güvensizlik duygusunun bireysel bir eksiklik değil, yapısal olarak yaratılan bir toplumsal gerçeklik olduğunu savunuyor. ‘Tedirgin Yeni Dünya: Her Şey Altüst Olurken Bir Araya Gelmek’ (‘The Age of Insecurity: Coming Together as Things Fall Apart’), neoliberalizmin istikrar değil, sürekli kriz ve belirsizlik ürettiğini, bu nedenle insanların sadece maddi değil, duygusal ve sosyal olarak da güvencesiz kaldığını söylüyor. İşsizlik korkusu, sağlık sistemlerinin çöküşü, kiraların yükselmesi gibi faktörler bireyleri sürekli bir tedirginlik içinde yaşamaya zorluyor.

Güvensizlik, yalnızca ekonomik değil, politik bir araçtır. Taylor’a göre bu ortamda insanlar, sistemle yüzleşmek yerine birbirine rakip hale gelir; kolektif örgütlenme yerine bireysel kurtuluş arar. Ancak bu parçalanmışlık, aynı zamanda yeni bir dayanışma ihtiyacını da doğurur. Güvensizlik, dayanışmaya açılan bir kapı olabilir. Taylor, kırılganlığın bastırılması gereken bir zayıflık değil, dönüştürücü bir güç olduğunu vurguluyor.

Kitap, “güvenlik” gibi kavramların kimin için, ne pahasına sağlandığını da sorgular. Devletin güvenlik politikaları genellikle güçlüyü korurken, yoksulların, göçmenlerin, kadınların ve diğer dezavantajlı grupların güvensizliğini meşrulaştırır. Taylor, bu çelişkileri görünür kılarak yeni bir kolektif siyaset hayal ediyor.

Sonuç olarak kitap, korku, kırılganlık ve karşılıklı bağımlılık ekseninde yeniden şekillenen bir dayanışma kültürünü savunuyor.

Künye: Astra Taylor – Tedirgin Yeni Dünya: Her Şey Altüst Olurken Bir Araya Gelmek, çeviren: Gökçe Metin, Okuyanus Yayınları, inceleme, 332 sayfa, 2025

Christopher Bollas – Konuşmalar (2025)

Christopher Bollas’ın ‘Konuşmalar’ (‘Conversations’) adlı eseri, psikanalitik düşüncenin önemli kavramlarını ve klinik uygulamalarını diyaloglar aracılığıyla ele alan özgün bir çalışmadır. Bollas, kitap boyunca farklı karakterler ve senaryolar üzerinden psikanalitik teoriye dair derinlemesine tartışmalar yürütür. Bu diyaloglar, bilinçdışı süreçler, aktarım, karşı aktarım, nesne ilişkileri ve kimlik oluşumu gibi temel kavramları canlı ve anlaşılır bir şekilde ortaya koyar. Yazar, teorik bilgiyi soyut bir şekilde sunmak yerine, karakterlerin etkileşimleri ve iç dünyaları üzerinden somutlaştırarak okuyucunun konuyu daha kolay kavramasını sağlar.

Kitap, psikanalitik terapinin karmaşık ve incelikli doğasını vurgular. Terapist ve danışan arasındaki ilişkinin dinamiklerini, terapötik sürecin iniş çıkışlarını ve bilinçdışının katmanlarını diyaloglar aracılığıyla gözler önüne serer. Bollas, dilin ve iletişimin psikanalitik çalışmadaki merkezi rolünü özellikle vurgular. Karakterler arasındaki konuşmalar, hem sözlü hem de sözsüz iletişimin bilinçdışını nasıl yansıttığını ve terapötik değişimi nasıl etkilediğini gösterir.

‘Konuşmalar’, sadece psikanalitik teoriye bir giriş niteliği taşımakla kalmaz, aynı zamanda deneyimli terapistler için de yeni bakış açıları sunar. Bollas’ın kendine özgü üslubu ve yaratıcı yaklaşımı, okuyucuyu düşünmeye ve kendi klinik pratiğini yeniden değerlendirmeye teşvik eder. Kitap, psikanalizin canlı, dinamik ve sürekli evrim geçiren bir alan olduğunu diyalogların akıcılığı ve derinliği aracılığıyla başarıyla aktarır.

Künye: Christopher Bollas – Konuşmalar, çeviren: Elif Kayurtar, Okuyanus Yayınları, psikanaliz, 168 sayfa, 2025

Patrick J. Casement – Hatalarımızdan Öğrenmek (2025)

Patrick J. Casement’in bu kitabı, psikanaliz ve psikoterapi alanında dogmatik yaklaşımların ötesine geçmeyi ve hatalardan öğrenmenin önemini vurgulayan bir eserdir. ‘Hatalarımızdan Öğrenmek: Psikanaliz ve Psikoterapide Dogmanın Ötesi’ (‘Learning from Our Mistakes: Beyond Dogma in Psychoanalysis and Psychotherapy’) adlı kitabı, terapistlerin ve analistlerin hata yapmaktan korkmamaları gerektiğini, aksine hataların terapötik süreçte değerli bir öğrenme fırsatı sunduğunu savunuyor. Kitap, terapistlerin kendi hatalarını kabul etmelerinin ve hastalarıyla bu hatalar üzerine açıkça konuşmalarının, terapötik ilişkinin derinleşmesine ve hastaların iyileşme sürecine katkıda bulunduğunu öne sürüyor.

Casement, terapistlerin ve analistlerin, kendi kişisel deneyimlerinden ve hatalarından ders çıkararak, hastalarına daha etkili bir şekilde yardımcı olabileceklerini belirtiyor. Kitapta, terapistlerin kendi önyargılarını ve sınırlılıklarını fark etmelerinin, hastalarıyla daha empatik ve anlayışlı bir ilişki kurmalarına yardımcı olacağı vurgulanıyor. Casement, terapistlerin ve analistlerin, hastalarının deneyimlerine ve duygularına daha açık ve esnek bir şekilde yaklaşmalarının, terapötik sürecin başarısı için kritik olduğunu savunuyor. Kitap, terapistlerin ve analistlerin, hastalarının dünyasına girmek ve onların deneyimlerini anlamak için kendi iç dünyalarını keşfetmeleri gerektiğini öne sürüyor.

Casement, terapistlerin ve analistlerin, hastalarının direncine ve savunmalarına saygı duymalarının, terapötik sürecin güvenli ve etkili bir şekilde ilerlemesi için önemli olduğunu belirtiyor. Kitapta, terapistlerin ve analistlerin, hastalarının kendi hızlarında ilerlemelerine izin vermelerinin ve onları zorlamamalarının, terapötik ilişkinin sağlıklı bir şekilde gelişmesine katkıda bulunacağı vurgulanıyor. Casement, terapistlerin ve analistlerin, hastalarının kendi iç kaynaklarını keşfetmelerine ve kendi çözümlerini bulmalarına yardımcı olmalarının, terapötik sürecin nihai hedefi olduğunu savunuyor.

Kitap, terapistlerin ve analistlerin, hastalarına kendi yaşamlarının kontrolünü ellerine almaları için ilham vermelerinin, terapötik sürecin kalıcı bir etki yaratmasına yardımcı olacağını öne sürüyor.

Künye: Patrick J. Casement – Hatalarımızdan Öğrenmek: Psikanaliz ve Psikoterapide Dogmanın Ötesi, çeviren: Elif Kayurtar, Okuyanus Yayınları, psikanaliz, 248 sayfa, 2025