Sonbaharın hüznü, sönmeye yüz tutmuş bir mumun solgun ışığıyla buluşuyor.
İşte Oya Uysal, ‘Siyah Saten Bir Gecelik’te, bu pencereden bakacağımız şiirler sunuyor bize.
Şair, “Nereye gittiğini bilmeyen biri var içinde ve yürüyor acının kalbine”, “Yılların yıpranmış kumaşı altında hâlâ çocuk kalan kalbinle” ve “Affetmek ve sabır; zamanın ruhundan öğrendiklerim bunlar” diyor.
İlk şiiri 1968 yılında yayınlanan Oya Uysal, 1997 Ceyhun Atuf Kansu ile 1999 Cemal Süreya şiir ödüllerine de değer görülmüştü.
Uysal’ın kitaba adını veren şiirinden bir alıntı:
“Döndün yine, yeryüzünde kırık bir gülümseme, yorgun,
bakışlardaki hasetten gördün ve bildin işte,
zoruna gitse de gururdan ibaret ruhunun.
Şimdi sen adının ardında bir soru imi,
kibrinle çevrilmiş bahçende gezin
istenmeyeni oldun nasıl olsa herkesin.
Sen. Kimselerin akşamı,
kendi cehenneminden cennet yaratan ermiş.
Başını çevirip baksan
durup soluklanıyor gölgene yetişemeyen
sokak (…)”
Dipnotski 