Foucault’nun ölümünden kısa bir süre önce Collège de France’ta verdiği son dersi olan ‘Hakikat Cesareti’, bir yönüyle düşünürün felsefi vasiyetnamesi olarak da okunabilir.
Foucault burada, daha önce üzerinde tartıştığı parrêsia kavramını, bu kez kavramın soybilimi ve politik kökenleri bağlamında Antik Yunan’da ve Orta Çağ’da doğruyu söyleme biçimlerine uzanan kapsamlı bir sorgulamaya doğru genişletiyor.
Foucault’nun bu derslerde tartıştığı kimi konular şöyle:
- Parrêsia’nın yapısal özellikleri,
- Antik Çağ kültüründe doğru söyleme biçimleri,
- Sokrates’te doğru söylemenin dört türü,
- Orta Çağ vaazında doğru söyleme,
- Modern dönemde doğrulamanın dört kipinin yeniden şekillenmesi,
- Demokratik bir parrêsia’nın otokratik bir parrêsia’ya dönüşümü,
- Kendilik kaygısının etik kurulumu olarak Sokrates’in ölüm döngüsü,
- Ruhun hastalığı olarak yanlış fikir,
- Çocukların eğitimi sorunu,
- Sokratesçi parrêsia’nın nesnesi olarak bios,
- Hakikatin sahnesi olarak yaşam,
- Modern sanatın Platon karşıtlığı ve Aristoteles karşıtlığı,
- Doğru yaşam sorunu,
- Felsefi sahtekârlık,
- Yaşam donanımı olarak kinik öğretimi…
Foucault’nun bu son dersleri, yalnızca Yunan ve Orta Çağ düşüncesinin ölüm karşısındaki tutumunu irdelemiyor, aynı zamanda “felsefi yaşam”ın ne olabileceği hakkında okurunu derinlemesine düşünmeye de davet ediyor.
- Künye: Michel Foucault – Hakikat Cesareti, çeviren: Adem Beyaz, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, felsefe, 332 sayfa, 2018
Dipnotski 