Türkiye, her ânı sonu gelmeyecek gibi görünen siyasi ve ekonomik krizlerle dolu bir ülke.
Maalesef bu krizlere yakın zamanda daha şiddetlileri de eklenecekmiş gibi görünüyor.
Zafer Yılmaz da, bu topyekûn kriz halinin, devletin kendisinin basitçe bir kurum olmanın çok ötesine geçerek siyasetin ta kendisi haline gelmesini sağladığını ve her siyasal faaliyetin devletle ilişkisi üzerinden anlaşılmasını siyasetin tüm icracılarına dayattığını belirtiyor.
Yılmaz, çok değerli incelemesi ‘Yeni Türkiye’nin Ruhu’nda, bu saptamadan yola çıkarak Türkiye siyasetinde belirleyici olan güç mücadelesine yön veren duygusal yatkınlıkları, kanaat üretim yapılarını ve baskın tahayyül biçimlerini; başka bir deyişle, siyasal eylemin ve düşüncenin belirleyici koşullarını tartışıyor.
Yılmaz, temelde güç mücadelesi üzerine kurulu bu siyasetin, siyaseti siyasal topluluğun eşit kuruluşuna, haklara ve özgürlükçü siyasal eyleme dair bir mesele olmaktan çıkararak, mütemadiyen bu topluluğu temsil iddiasındaki devletin muhafazasına/bekasına dair bir soruna dönüştürdüğünü ve ayrıca demokratik kurucu siyasal eylemi sürekli kılma çabasının yanında, eşitlik ve özgürlük doğrultusunda hakları genişletmeye çalışan siyasal eylemi ve demokrasiyi kurumsallaştırma gayretini de bastırdığını gözler önüne seriyor.
Yılmaz’ın çalışmasının en çok önemli iki katkısından biri, yaşadığımız dönemin dinamiklerini ayrıntılı bir şekilde ortaya koyması, ikincisi de ümidimizi diri tutabilmemizi sağlayacak imkânları daha görünür kılması.
Zafer Yılmaz, siyasal teori, siyasal düşünceler tarihi, yoksulluk araştırmaları, toplumsal hareketler, otoriterliğin kaynakları gibi konularda çalışıyor.
7 Şubat 2017 tarihinde yayımlanan 686 no’lu kararnameyle, “Bu Suça Ortak Olmayacağız” barış bildirisini imzaladığı için görevine son verilen Yılmaz, Potsdam Üniversitesi Genel Sosyoloji Kürsüsü’nde misafir öğretim üyesi olarak çalışmalarına devam ediyor.
- Künye: Zafer Yılmaz – Yeni Türkiye’nin Ruhu: Hınç, Tahakküm, Muhtaçlaştırma, İletişim Yayınları, siyaset, 238 sayfa, 2018
Dipnotski 