Felsefede hakikati, doğruyu, güzeli, iyiyi bulmak için gündüzün aydınlığı önemliydi, karanlık mağara ise cehaletin simgesi olageldi.
Bir çağa medeniyet getirenler de “Aydınlanan”lardı.
Bu kitabıyla felsefede gündüzün hegemonyasını sarsmaya çabalayan Fœssel ise bizi gecenin karanlığını felsefenin yaratıcılığı olarak düşünmeye davet ediyor.
Düşünceyi farklı kılan ya geceye özgü karanlığın müphemliğiyse?
Gece, bilincin tam olarak çalışmasına izin vermez; üstelik gece varlıklar açık seçik olmadığından, bilinç hep şüphe içindedir.
Felsefe için en güvenilir bilgi sığınağı olan görme duyusu, gündüze kıyasla gece bozulmuş, bulanıklaşmış haldedir.
- Peki görmeye değil de dokunmaya ve işitmeye güvenerek felsefe yapmak nasıl olur?
- Böyle bir felsefe, felsefenin sevdiği kesinliği ne kadar içerir?
- Ahlakın ve bilincin etkisinin en aza indiği gece, gündüz kurulan hiyerarşilerin dışındaki yaratıcılıklara ve farklanmalara gebe değil midir?
Künye: Michaël Fœssel – Gece: Tanıksız Yaşam, çeviren: Alâra Kuset, Otonom Yayıncılık, felsefe, 140 sayfa, 2022
Dipnotski 