Dünya çapında yankı uyandıran İran yeni sineması üzerine denemeler.
Semih Erelvanlı, özellikle 1980’lerin ikinci yarısıyla birlikte atılıma geçen İran yeni dalga sinemasının dilini, biçimsel özelliklerini ve temalarını; İtalyan Yeni Gerçekçiliği’nin bu sinema üzerindeki etkilerini ve burada öne çıkan yönetmenleri inceliyor.
Başka Yerler Yayınları, yayımladıkları Uzakdoğu, Rus, Latin Amerika ve Alman sinemasına dair kitaplarıyla hatırlanacaktır. Bu seri, söz konusu ülke sinemaları konusunda birer rehber vazifesi görüyor. Serinin devam çalışmalarından olan ve Rıza Oylum ile Kemal Sivaslıoğlu’nun kaleme aldığı ‘Ortadoğu Sineması’ da, tarihi açıdan sürekli sıkıntılı dönemler yaşamış bir bölgeyi, sinemanın perspektifinden inceliyor. Kitabın kapsamında İran, Mısır, Irak, Lübnan, Filistin, İsrail ve Suriye sinemaları yer alıyor. Çalışmada bunun yanı sıra, Ortadoğu ülkelerindeki film festivalleri ile bölgenin öne çıkan yönetmenleri ve filmleri de ayrı başlıklar halinde değerlendiriliyor. Bu yönüyle çalışma, sinemaseverlere olduğu kadar, sinema eğitimi alanlara, sinema yazarlarına ve konu üzerinde çalışan akademisyenlere de hitap ediyor.
Richard Tapper’ın editörlüğünde hazırlanan ‘Yeni İran Sineması’, her biri kendi alanlarında birer uzman olarak kabul edilen isimlerin, İran sinemasını, siyaset, temsil ve kimlik yönleriyle ele alan yazılarından oluşuyor. 90’lı yıllardan sonra gelişme kaydeden İran sineması, sadece özgün bir ulusal sinema olmasıyla değil, dünyanın en yenilikçi ve heyecan uyandırıcı sinemalarından biri olmasıyla da ünlendi. Makaleler, İran sinemasının gelişimi, sinemanın İran kültürü ve toplumundaki yeri, İran sinemasının bir dünya sineması haline gelişi gibi konuları irdeliyor. Kitap, İran sinemasını hem genel bir bakış açısıyla hem de birtakım filmler ve yönetmenler üzerinden incelemesiyle ilgiye değer.
Dipnotski 