Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Türk halk edebiyatı ve halk türkülerine bakışının izini süren bir çalışma.
Nurettin Albayrak, hem Tanpınar’ın yaşam serüveni hem de eserleri bağlamında bunu kapsamlı bir şekilde ortaya koyarak alana önemli bir katkıda bulunuyor.
Yazar ayrıca, Tanpınar’ın söz konusu metinlerinde geçen türkülerin sözlerine ve notalarına da yer veriyor.
Yayımlandığı dönem ilgiyle karşılanmış, Osmanlı Türkçesine dair bir güzel konuşma ya da eski adıyla belâgat kitabı.
Cevdet Paşa, iyi bir entelektüel olabilmek için, dili çok iyi kullanmanın, mantık konularına hâkim olmanın, gündemi yakından takip etmenin ve yaşadığı toplumu iyi bilmenin zorunlu olduğunu vurguluyor.
Edebiyat olsa olsa sağlıklı bir hastalıktır.
Selçuk Çıkla da bu doğrudan yola çıkarak Türkiye edebiyatı bağlamında edebiyat ve hastalık ilişkisini kapsamlı bir bakışla irdeliyor.
Edebiyatta kendine yer bulmuş belli başlı hastalık türleri, hasta tipleri, doktorlar ve hastalığın nasıl ele alındığı gibi konularda aydınlanmak isteyenler için iyi bir fırsat.
Bir geçmiş bilgeliği olan sufizm, bugünün psikoterapileriyle buluşabilir mi?
Kemal Sayar’ın yanı sıra başka yazarların da birer metnini barındıran çalışma, bu sorunun yanıtını arayarak bir sufi ruh biliminin imkânını tartışıyor.
Tasavvuf ve psikiyatri, sufi anlayışa göre aşkın işlevi, sufi uygulamaları ve bireyleşme, burada irdelenen kimi konular.
Bir ömür sürmüş Boğaziçi sevdasının, anımsamalar ve gözlemlerle harmanlanmış belgeseli.
Daha küçük bir çocukken Naima Sultan Yalısı’nda geçirdiği bir geceyle anlatısına başlayan Haluk Dursun, Küçüksu Kasrı’ndan Amucazade Yalısı’na, Cemil Molla Köşkü’nden Mecidiye Camii’ne, Boğaziçi’yle ilgili birikimini, hatıralarını, duygularını, özlemlerini paylaşıyor.
Halk sanatına dair çalışmalarıyla da bilinen ressam ve yazar Malik Aksel’in, yıllar önce yayımlanan ‘İstanbul Mimarisinde Kuşevleri’ ve ‘Anadolu Halk Resimleri’, konuya dair nitelikli eserlerden.
Aksel’in bu türdeki çalışmalarından bir diğeri olan ‘Türklerde Dini Resimler’ ise, Türk resminde önemli bir gelenek olan Arap harfleriyle oluşturulmuş hat levhalarını, diğer bir deyişle “yazı-resimler”i inceliyor.
Birçok örnek barındıran kitap, Aksel’in din ve resim konusuna odaklanan bir yazısıyla açılıyor.
İslamiyetin resmi yasaklamasının söylentiden ibaret olduğunu belirten yazar, Müslüman Türklerin resim anlayışını tarihsel bağlamı içinde değerlendiriyor.
Aksel resimleri, camiler, çifte vavlar, kandil resimleri, başlıklar, Ashab-ı Kehf, gemiler, kuşlar, aslanlar ve ibrikler gibi, konularına göre bölümleyerek incelemiş.
Hasan Latif Sarıyüce’nin daha önce çeşitli baskıları yapılan ‘Anadolu Masalları’, halk inançlarının, rüyaların ve gerçek ötesi yaşantıların tasvir edildiği çok sayıda masalı bir araya getiriyor.
Akkız ile Karakız, Tek Köse ile Çift Köse, Ahmak ile Çakmak, Büyülü Sofra, Keloğlan ile Çil Horoz, Deliler Ülkesi, Alicengiz Oyunu, Safoğlan, Süpürgeci Baba, Kurbağa Prenses, Kırk Haramiler ve Keçi Kız gibi masallardan oluşan kitap, hem sözlü masal geleneğini koruması hem de 8-12 yaş grubu çocukların anlayabilecekleri bir şekilde kaleme alınışıyla dikkat çekiyor.
Sarıyüce’nin bu kitabıyla, 1991 yılında Türkiye İş Bankası’nın Edebiyat Büyük Ödülü’nü kazandığını da belirtelim.
Haldun Hürel’in uzun soluklu çalışmalarının ürünü olan ‘İstanbul’un Ansiklopedik Öyküsü’, İstanbul’u semtleri, mahalleleri, caddeleri ve sokaklarıyla adım adım gezdiren, rehber nitelikte bir eser.
Yaşadığı, her gün işe gitmek için yollarını ve sokaklarını kullandığı şehre dair bilgi sahibi olamamak, istisnalar dışında neredeyse tüm İstanbul sakinlerinin ortak sıkıntısıdır denebilir.
Elimizdeki kitap, insanların üstlerinde gidip geldiği, araçlarını sürdüğü caddelere, sokaklara isimlerini vermiş kişilerin hikâyelerini anlatıyor; bir takım yolların, sokakların, caddelerin, yokuşların, semtlerin ve mahallelerin isimlerini oluşturan bazı önemli olaylar hakkında ilginç bilgiler veriyor.
Bilinen kuruluş tarihi 2700 yıl öncelere kadar inen İstanbul, aslında “Dünya Başkenti” olmayı ziyadesiyle hak ediyor.
Hürel’in çalışması da, bu fikri destekleyecek çok sayıda örnek barındırıyor.
Beşir Ayvazoğlu ‘Divanyolu’nda, bir zamanlar İstanbul’un en önemli caddelerinden biri olan Divanyolu’nu anlatıyor.
İlk adı ‘Mese’ olan bu cadde üzerinde, Fatih devrinde başlayan imar faaliyetlerinin II. Bayezid devrinde hız kazanışı; camiler, medreseler, saraylar, konaklar, hanlar, hamamlar ve türbeler gibi yapıların inşa edilişi; Hocapaşa yangını ve Divanyolu kahvehanelerindeki hayat, kitapta yer alan konulardan birkaçı.
Ayrıca, Topkapı Sarayı yapıldıktan sonra divan toplantılarına katılan vezirlerin, konaklarına gidip gelirken bu yolu kullanmaları nedeniyle ‘Mese’ adının bir süre sonra ‘Divanyolu’ olarak değişmesi, Ayvazoğlu’ndan öğrendiğimiz ilginç bir detay.
Batı estetik ve sanatında ortaya çıkmış modernist ifade biçimlerinin Türk şiirinde 1930’lardan bugüne gelişimini ve dönüşümünü irdeleyen sağlam bir inceleme.
1930-2000 arasında Türk şiirindeki belli başlı dönemler ve akımlar, dönemin önde gelen şairleri ve sorunsalları ve modern Türk şiiri kavramı ve dolayımıyla ilgilenenlere öneriyoruz.
