‘Anlamın Mantığı’, bundan tam 51 yıl önce yayımlandığında büyük etki yaratmış, psikanaliz tartışmalarına çok özgün boyutlar getirmişti.
Gilles Deleuze, bizde yeni baskısı yapılan bu klasikleşmiş yapıtında, ağırlık merkezini yüzey mi derinlik mi tartışmasından yana koyuyor ve bunu da Lewis Carrol ve Antonin Artaud bağlamında yapıyor.
Düşünür burada,
- Ölçülü şeylerle deli-oluş arasındaki Platoncu ayrım,
- Cisimler ya da şey durumlarıyla cisimsiz sonuçlar ya da olaylar arasındaki Stoacı ayrım,
- Nedensel ilişkinin ikiye bölünmesi,
- Yalıtık olarak tekrar ortaya çıkma,
- Dizisel biçim ve heterojen diziler,
- Tekillikler ve olaylar,
- Sıradan oyunların kuralları,
- Paradoksal öğenin özellikleri,
- Sağduyunun doğası ve paradoks,
- Yemek-konuşmak ve şizofrenik dil,
- Şizofreni ve yüzeyin çöküşü,
- Dilin ilksel düzeni ve ikincil örgütlenmesi arasındaki ayrım,
- Hakiki bir oluşumun koşulları,
- Ben’in ve bireyleşme merkezinin olmadığı bir aşkınsal alan,
- Anlam ve önerme,
- Stoacılık ve Zen,
- Dilin örgütlenmesi,
- Yüzeyin kuruluşuyla ilişkisi içinde Oidipusçu girişim,
- Fantazm ve olay,
- Cinsellik ve dil,
- Nevrotik aile romanı bağlamında psikanaliz ve edebiyat,
- Ve bunun gibi pek çok ilgi çekici konuyu tartışıyor.
O zamanlar Lacan’ın öğrencisi olan Félix Guattari’yi de derinden etkilemiş bu yapıt, Deleuze’un özgün düşünce dünyasına yakından bakmak için çok iyi fırsat.
- Künye: Gilles Deleuze – Anlamın Mantığı, çeviren: Hakan Yücefer, Norgunk Yayıncılık, felsefe, 371 sayfa, 2020
Dipnotski 