Modern çağın bize dayattığı sosyal ilişkiler karşılığında yalnızlık ne anlama gelir?
Olivier Remaud’nun bu kitabı da, yalnız kalmayı neden bu kadar sevdiğimizi anlamamıza yardımcı olacak.
Toplumdan söz ederken yalnızlıktan söz etmeyi hedefleyen, yalnız olmayı sevmenin ne anlama geldiğini araştıran bu kitap, gönüllü yalnızlığı ilk başta ve her şeyden önce bir özgürlük deneyimi ve eleştiri vasıtası olarak değerlendiriyor.
Özellikle belirtelim ki Remaud burada, herhangi bir mutluluk reçetesi vermiyor.
Yazar daha çok, yalnızlığın doğru kullanımını tanımlamak amacıyla şu soruların yanıtlarını arıyor:
- Yolculuk ederken nelerden kaçarız?
- Yalnızlıkta ne buluruz?
- Kendiyle baş başa kalmak ne demektir?
- Toplum bize yeter mi?
- Yalnız birey ne tür bir yurttaştır?
- İnsan yalnız olduğunda dayanışma halinde olabilir mi?
- Neden doğaya inanmalıyız?
Remaud’ya göre yalnız kalmak öncelikle “hayır” demeyi öğrenmektir.
Ve sadece bu özelliğiyle bile, gönüllü yalnızlık bir hür olma arayışıdır.
Kitaptan birkaç alıntı:
“Yalnızlık her zaman hoşa gitmeyebilir, ama yalnız kalmayı severiz. Çünkü bireyin ıstırap duymadan katlandığı bir yalnızlık vardır: Köşesine çekilmenin yalnızlığı.”
“Yalnız kalmak iyidir, yalnızlık zordur çünkü. Bir şeyin zor olması da ona tutunmamız için ayrıca bir nedendir.”
“Yalnız olmanın, çoğu zaman insanın kendisine rağmen yalnız olması anlamına geldiğini unutmuş olabilir miyiz?”
“Offline olma ihtiyacının online olma arzusuna yabancı olmadığını biliyoruz. Dolayısıyla, ikili bir karşıtlık söz konusu değildir. Hiçbir zaman da olmamıştır. Toplumun ısrarcı varlığıyla ilişkimizi hem kesmek hem de sürdürmek isteriz…”
“Gönüllü yalnızlık eğlence değildir. Sınavdır.”
- Künye: Olivier Remaud – Gönüllü Yalnızlık, çeviren: Esra Özdoğan, Kıraathane Kitapları, felsefe, 304 sayfa, 2019
Dipnotski 