Başkahramanı Guillaume Fontane’ın yaşadıklarından yola çıkarak, André Maurois ile eserlerini İspanyolcaya kazandırmış María de los Dolores Checa Garçía y Rivera arasında yirmi gün sürmüş yasak aşkın görkemli hikâyesi.
Roman, ömrünün sonbaharını yaşayan bir yazarın, aşkın muazzam gücüyle yeniden hayat bulmasının destanı.
1816’da yayımlanan ve Benjamin Constant’ın hayatından izler taşıyan ‘Adolphe’, uzun süreli ilişkiler kuramayan, bağlanmaktan ölesiye korkan bireyin psikolojik halini hikâye eden ilk kurmaca yapıt olarak kabul ediliyor.
Yaşadığı hayattan sıkılan Adolphe’un yolu, genç kadın Ellénore ile kesişir.
Adolphe ilk başlarda Ellénore’da aradığı aşkı bulduğunu zanneder.
Öte yandan bu aşk, Ellénore’u daha fazla etkilemiş, genç kadın Adolphe’a bağlanmıştır.
Bir süre sonra Adolphe, Ellénore’dan sıkılmaya başlar.
Fakat buna rağmen genç kadından ayrılmaması, ilişkilerini girift ve trajik bir boyuta taşır.
Yayımlandığında Goethe, Stendhal, Puşkin ve Hugo gibi yazarların beğenisini kazanmış bu hikâyenin bizdeki baskısının, çevirmen ve Barış Özkul’un önsözleri, Paul Bourget’nin sonsözü, yazar ve dönem kronolojisi ve romana dair görsellerle zenginleştiğini de belirtelim.
Sosyalizm ve komünizmin tarihine ilişkin sayısız eser kaleme almış Marcel Liebman’ın bu kitabı, Bolşevik Devrimi’ne dair en önemli kaynaklardan biri.
Çarlık Rusya’sındaki siyasi ve toplumsal atmosferi serimleyerek çalışmasına başlayan yazar, Fransız Devrimi’nden bu yana olup biten toplumsal hareketlerin en önemlisi olan Rus Devrimi’ni hemen bütün yönleri ve tarihsel ortamıyla kapsamlı bir şekilde ortaya koyuyor.
Rus Devrimi’nin başlıca aşamalarını anlamak, içinde cereyan ettiği havayı gözünde canlandırmak ve ona önayak olanların doktrin bakımından görüşlerini daha iyi kavramak isteyenlerin kaçırmak istemeyeceği bir çalışma.
Aforizma yazı tarzı, bilindiği gibi Nietzsche’nin en usta olduğu alanlarda biriydi. ‘Seçilmiş Düşünceler’ ise Nietzsche’nin muhtelif eserlerinden derlenmiş aforizmaları, özdeyişleri barındırmasıyla önemli. Kitaptan bir tadımlık: “Modern çağın en genel belirtisi: İnsan kendi gözünde saygınlığını inanılmaz derecede kaybetmiştir. Yaşamın uzun süre merkezi ve acıklı kahramanı olmuştur. Sonra, yaşamda hiç değilse kesin olana, bir değer taşıyana olan yakınlığını kanıtlamaya çalışarak -ahlâk kurallarının ana kurallar olduğuna inanıp insan saygınlığını ayakta tutmak isteyen bütün metafizikçiler gibi- Tanrı’yı elden kaçıran kimse, bu yüzden ahlâka olan inancına daha çok sarılır.”
Dipnotski 