Yaşadığı mekân üzerinde hak iddia etme talebi, yakın zamanda Gezi Direnişi’yle doruğa ulaştı.
Bu kitaba katkıda bulunan Andy Merrifield, Antonio Negri, David Harvey, Asef Bayat, Loïc Wacquant, Miguel Amorós ve Soner Torlak, kent hakkı, kentsel mekân mücadeleleri, neoliberal kent politikaları, mekân siyaseti tartışmalarına kuramsal ve pratik bir katkı sunuyor.
David Harvey ‘Umut Mekânları’nı yazmaya 1998 yılında başladı.
Bu yıl, bilindiği gibi, Paris’ten Mexico’ya, Berkeley ve Berlin’den Bangkok’a kadar dünyayı sarsan 1968 olaylarının otuzuncu yıldönümüydü.
Harvey kitabında, 1968 olayları başta olmak üzere, şu ilgi çekici konuları irdelemekte:
1960’ların sivil haklar hareketi,
ABD’de Martin Luther King’in katlinin ardından patlak veren kent isyanları,
Vietnam’daki emperyalist savaş karşısındaki tarihi mücadele,
Çek “Baharı” gibi ütopyacı hareketlerin başarısızlıklarının altında yatan nedenler…
Ütopyaları ortaya çıkaran fikirlerin geçerliliğini de sorgulayan Harvey, “diyalektik ütopyacılık” dediği yeni bir ütopya düşüncesinin genel hatlarını çiziyor.
David Harvey kırk yıldır, Marx’ın ‘Kapital’ine dair dersler vermekte.
Harvey, derslerin verdiği deneyim ve öğrencilerin kendisine yönelttiği sorulardan hareketle ‘Kapital’ için bu kılavuzu hazırlamış.
Kitabı nitelikli kılan hususların başında, Harvey’in ‘Kapital’i, Marx’ın çizdiği çerçeve içinde, onun şartlarıyla okutması ve böylece okuru, kitapla kişisel düzeyde ilişki kurmaya teşvik etmesi.
Harvey bu okumalarında ayrıca, sayfalarında sayısız siyasal iktisatçının, filozofun, antropoloğun, gazetecinin ve siyaset teorisyeninin düşüncelerini barındıran ‘Kapital’in, barındırdığı muazzam kaynak çeşitliliğini ortaya koyuyor.
Dipnotski 